De legenden roemen Sint Catharina om haar intellect, waarmee ze zelfs de knapste filosofen wist over te halen tot haar levensovertuiging.
Nonpolipar vraagt zich af of een intellectuele benadering ook geschikt is voor de wijze van delen zoals op deze website is uitgewerkt. Welkom en bekijk zelf of 'deelkunde' een wetenschap in de dop zou kunnen zijn.
Eindhoven
Sint Catharinakerk
Dividologie
Motivatie
Op 19 januari 2025 is op deze website nonpolipar.net een nieuwe wetenschap geïntroduceerd. In het Nederlands heet deze wetenschap 'dividologie', wat is afgeleid van het Latijnse werkwoord dividere. Dividologie onderzoekt de handeling die mensen aanduiden met het werkwoord 'delen'. Daarbij gaat het alleen om een specifieke vorm van delen, te weten 'samen delen' oftewel 'delen met elkaar'. Is het nodig om (meer) met elkaar te delen? En zo ja, moet er dan een wetenschap van worden gemaakt? Nonpolipar stelt dat op beide vragen het antwoord ja is. Als dominante soort op de blauwe planeet veroorzaken wij immers serieuze problemen. Andere levende soorten komen in de verdrukking. En ook zijn er (mede-)mensen die het niet meer kunnen bolwerken, er onderdoor gaan, het loodje leggen. Dat in deze wereld welvaart, welzijn, vrede, veiligheid, recht, gezondheid, voedsel, onderdak, scholing en werk, niet gelijk zijn verdeeld, is volslagen duidelijk. En toch is de mens een kuddedier, dat het belang van delen in de genen heeft. Maar de omstandigheden zijn veranderd en mensen veranderen mee. De dagelijkse harde realiteit laat zien dat ons natuurlijk delend vermogen niet meer voldoende is. Er moet meer gebeuren. Maar wat, door wie, hoe, waar en wanneer? Nonpolipar wil een bijdrage leveren aan de beantwoording van deze vragen en daarvoor onder meer de nieuwe wetenschap van de dividologie inzetten.
De dividologische definitie van delen
Delen is:
- het actief en/of passief deelnemen aan de onderlinge omgang van (verzamelingen van) mensen, dieren, planten en andere organismen, op welke wijze en in welke vorm dan ook,
- dit op een basis van solidariteit, actualiteit, duurzaamheid, wederzijdse verantwoordelijkheden, ieders kwaliteiten en levensbehoeften, en vrije instemming over en weer,
- bijdragend aan een dynamisch stelsel van alles wat in de zin van deze definitie gedeeld wordt,
- binnen welk deelstelsel strijdigheden in het delen worden vermeden, dan wel zo snel mogelijk ongedaan worden gemaakt, voor zover ze toch mochten ontstaan.
De noodzaak om te delen
Er valt een aantal min of meer samenhangende redenen te noemen, waarom de overstap naar de door nonpolipar gedefnieerde wijze van delen noodzakelijk is.
1. In steeds meer opzichten bereikt de omvang van de menselijke samenleving, het doen en laten van deze samenleving, en de directe en indirecte effecten hiervan het planetaire schaalniveau.
2. Er vanuit gaande dat het eerstvolgende hogere schaalniveau ons zonnestelsel is, moet worden geconcludeerd dat onze samenleving op het hoogste schaalniveau acteert dat nu beschikbaar is.
3. Ook de negatieve effecten van bevolkingsgroei, bestuursvormen, conflicthaarden, bewapening, economie, media, digitalisering en andere factoren bereiken meer en meer de planetaire schaal.
4. Des te hoger het schaalniveau is, des te groter is het aantal partijen dat bij het delen betrokken is, en des te gevarieerder en meer uiteenlopend zijn hun belangen.
5. De politieke en bestuurskundige vaardigheden om op planetaire schaal te delen, zijn in deze ontwikkelingen niet meegegaan en schieten inhoudelijk, organisatorisch en procesmatig tekort.
6. Gevestigde volwaardige deelstelsels reiken doorgaans niet verder dan nationale schaalniveaus. Grootste uitzondering is het continent Europa, waarvan een aantal landen samen als Europese Unie ook een continentaal deelstelsel hanteert.
7. De visie die nonpolipar op delen heeft, zal in de initiatieffase nog te nieuw en te onbekend zijn om meer dan minimale invloed te hebben op bestaande deelstelsels.
8. Bestaande nationale deelstelsels wijken dan ook af van de visie die nonpolipar heeft op delen, waarbij sommige van deze deelstelsels beperkt afwijken en andere zeer veel.
9. Nationale deelstelsels die voortkomen uit, en bestaan onder democratische bestuursvormen, zouden logischerwijs de visie die nonpolipar heeft op delen, dichter moeten kunnen benaderen dan deelstelsels onder meer autocratische bestuursvormen.
10. Gebrek, onvrede, onrust, ontheemding en ontvluchting etc. op diverse schaalniveaus, tegenover welvaart, rust, rijkdom en macht elders op diezelfde schaalniveaus, wijzen op vormen van onrechtvaardig delen en daarmee op gebrekkige, onvolledige of ontbrekende deelstelsels.
11. Onrechtvaardig delen manifesteert zich vroeger of later in zichtbare, voelbare en pijnlijke ongelijkheden, waarbij de pijn primair optreedt bij de onderbedeelde groepen.
12. Doordat de menselijke samenleving in diverse opzichten de planetaire schaal heeft bereikt of benaderd, ontbreken de voorheen vanzelfsprekende mogelijkheden voor onderbedeelde groepen, om uit te wijken naar nog vrije locaties en/of leefsituaties met meer toekomst.
13. Secundair manifesteert onrechtvaardig delen zich dan ook breder, via ongeleide en emotioneel geladen mechanismen van herverdeling, met daarmee samengaande / daardoor groeiende verharding van het maatschappelijke en politieke klimaat.
14. In reactie hierop klinkt niet zelden de roep om verbinding. Deze roep is op zich logisch; harde, ongeleide botsingen als gevolg van onrechtvaardig delen, laten immers weinig tot geen verbinding zien tussen de botsende partijen.
15. Maar verbinding ontstaat niet zomaar. De roep om meer verbinding, terwijl onrecht in stand blijft, vraagt om bestrijding van een symptoom, dat niet op deze manier bestreden kan worden. Zoals vaak blijkt bij delen uit vrije wil, lost alleen eerlijk(er) delen onrecht op en creëert daardoor verbinding,
16. Als de onderbedeelde groepen bestaan uit flora, fauna, andere organismen en/of onze drager planeet aarde, geldt dit complex van samenhangende redenen zeker ook, al zal het vervolgproces van tegenreacties anders en passiever verlopen.