Dividologie



Een nieuwe wetenschap: dividologie

Op 19 januari 2025 is op deze website nonpolipar.net een nieuwe wetenschap geïntroduceerd. In het Nederlands heet deze wetenschap 'dividologie', wat is afgeleid van het Latijnse werkwoord dividere. Zoals dividere in het Nederlands vertaald wordt met delen of verdelen, zo onderzoekt dividologie de handeling die mensen aanduiden met het werkwoord 'delen'. Daarbij gaat het alleen om een specifieke vorm van delen, te weten 'samen delen' oftewel 'delen met elkaar'. Dividologie heeft als wetenschap zowel een empirisch als een normatief karakter. Het samen delen krijgt immers vorm en invulling in een complexe samenleving, min of meer gestructureerd door een fijnmazig netwerk van organieke, procesmatige en regulerende condities met een grote diversiteit aan hardheid en gezaghebbendheid. In deze karakterisering tekent zich al af dat we te maken hebben met een praktijkgerichte wetenschap. Dividologie onderzoekt bestaande invullingen van samen delen, welke voor- en nadelen hiermee samengaan voor een (inter-)planetaire samenleving als de onze, en tot slot of, en zo ja hoe deze vorm van delen zowel in theorie als in de praktijk verbeterd kan worden.


Leefomgeving

Wat mij als levend mens omgeeft, is letterlijk mijn leefomgeving. Hij bestaat uit één universum, en misschien zelfs meer, zoals sommigen denken. Binnen dat universum is levende materie een randverschijnsel, al zou je dat op onze planeet niet zeggen. Als dominante soort op deze aardbol zijn wij immers met zoveel, dat het serieuze problemen begint te geven. Andere levende soorten komen in de verdrukking en ook binnen onze eigen samenleving zijn er medemensen die het niet meer kunnen bolwerken, die er onderdoor gaan, die het loodje leggen. Let wel, dit zijn behoorlijk eufemistische omschrijvingen van wat er allemaal speelt aan narigheid. De kwestie is trouwens  niet alleen dat we met zoveel zijn; daarnaast speelt ons hele doen en laten een grote rol. Als de aarde ons huis is, dan hebben wij er een behoorlijke puinhoop van gemaakt. Maar laten we het probleem eens wat dichter bij ons bed brengen. Het leent zich er namelijk goed voor om er een huiselijke metafoor op los te laten.


Probleemschets

Zoals vroeger veel welgestelden een pronkkamer hadden, zo is het ook in onze wereldwijde behuizing. Ons land en met ons veel andere welvarende en rijke landen, wij wonen in de pronkkamer. Andere kamers van het huis zijn veel soberder ingericht. Er zijn zelfs ruimten die alle kenmerken van een bouwval hebben, of al zijn ingestort. Toch bouwen we nog steeds bij, want het wordt alsmaar drukker en voller in het huis, waarvan aan de andere kant steeds meer kamers onbewoonbaar worden verklaard. Maar rond het huis ligt gelukkig een grote tuin; er is ruimte om uit te bouwen. Maar het valt op dat de tuin steeds smeriger wordt door al het afval dat er vanuit het huis wordt gedumpt. En waarom lijkt die tuin nu toch zoveel kleiner dan vroeger? Komt dat omdat wijzelf groot zijn geworden, of ligt het aan onze bouwwoede, onze uitdijende groentetuin, onze stalling voor het wagenpark, of alles samen? Feit is dat er vroeger planten rond het huis groeiden die je nu nergens meer ziet. Feit is dat het vroeger in de tuin wemelde van dierlijk leven, terwijl je de beestjes nu met een lantaarntje moet zoeken.


Niet politieke partijen