Er zijn veel samenhangende argumenten te noemen, om te gaan delen op een manier zoals hiervoor door nonpolipar is gedefinieerd. Hierna passeren de belangrijkste argumenten de revue.

1.  De menselijke samenleving bereikt in steeds meer opzichten het planetaire schaalniveau. Dit geldt allereerst voor de omvang van onze samenleving, maar ook voor het doen en laten van deze samenleving en de  directe en indirecte effecten hiervan.

2.  Het planetaire schaalniveau is ook het hoogste ruimtelijke schaalniveau dat de mensheid zich min of meer eigen heeft gemaakt. Vooralsnog stuiten we daarmee op de uiterste grens van onze vrije leef- en bewegingsruimte. Het eerstvolgende grotere schaalniveau, het zonnestelsel, hebben we nog nauwelijks betreden.

3.  Het bestaan en het doen en laten van de menselijke populatie brengt ook negatieve effecten met zich mee. En ook deze bereiken steeds meer de grens van wat de aarde kan dragen. Denk bijvoorbeeld aan de negatieve effecten van bevolkingsgroei, sommige bestuursvormen, conflicthaarden, bewapening, economie, media en digitalisering.

4.  Des te hoger het schaalniveau is, des te groter is het aantal partijen dat betrokken is bij het samen delen en des te gevarieerder en meer uiteenlopend zijn hun belangen. 

5.  Het ontbreekt aan politieke en bestuurskundige organisaties, potenties en vaardigheden om het delen op planetaire schaal in goede banen te leiden.  Hiervoor opgerichte structuren, met als belangrijkste de VN, zijn onvoldoende meegegaan in de ontwikkeling van de menselijke samenleving en schieten dan ook inhoudelijk, organisatorisch en procesmatig tekort.

6.  Gevestigde volwaardige deelstelsels blijven doorgaans beperkt tot het schaalniveau van afzonderlijke landen. Grootste uitzondering is het continent Europa, waarvan een aantal landen samen als Europese Unie een continentaal deelstelsel hanteert, naast de afzonderlijke landelijke stelsels.

7.  De visie die nonpolipar op delen heeft, is nog nieuw en onbekend. De invloed op bestaande deelstelsels zal dan ook in deze startfase beperkt zijn. 

8.  Bestaande (inter-)nationale deelstelsels wijken dan ook af van de visie die nonpolipar heeft op delen. Afhankelijk van het land varieert deze afwijking van beperkt tot zeer groot.

9.  Nationale deelstelsels van democratieën zullen logischerwijs dichter bij de visie van nonpolipar staan dan deelstelsels van meer autocratisch geleide landen.

10.  Binnen diverse schaalniveaus bestaan sociaalgeografische kenmerken als gebrek, onvrede, onrust, ontheemding en ontvluchting naast kenmerken als welvaart, rust, rijkdom en macht.  Deze contrasten wijzen op vormen van onrechtvaardig delen, wat logischerwijs een gevolg is van gebrekkige, onvolledige of ontbrekende deelstelsels.

11.  Ondersteund door wereldwijde informatie- en communicatiesystemen, zullen vormen van onrechtvaardig delen vroeger of later leiden tot pijnlijke ongelijkheden. Daarbij zal de direct gevoelde pijn vooral optreden bij  de onderbedeelde groepen.

12.  Tegenwoordig zijn de mogelijkheden voor onderbedeelde groepen, om uit te wijken naar nog vrije locaties en/of leefsituaties met meer toekomst, zeer beperkt of afwezig. De menselijke samenleving heeft immers in steeds meer opzichten de planetaire schaal van de aarde bereikt.

13.  Het ontbreken van opties om uit te wijken draagt eraan bij dat er eerder en gemakkelijker ongecontroleerde mechanismen van herverdeling ontstaan. Deze informele mechanismen gaan samen met emotionele (re-)actiepatronen, en werken doorgaans een groeiende verharding van het maatschappelijke en politieke klimaat in de hand.

14.  Als tegenreactie  op dit patroon klinkt niet zelden de roep om verbinding. Deze roep is op zich logisch en verklaarbaar. In harde, ongeleide botsingen als gevolg van onrechtvaardig delen, is immers vaak weinig verbinding te zien tussen de botsende partijen.

15.  Maar juist bij tegenstellingen en in conflictsituaties komt verbinding niet uit de lucht vallen. De roep om verbinding, terwijl onrecht in stand blijft, is niet meer dan een roep op het niveau van symptoombestrijding. Verbinding zonder bindmiddel is een luchtkasteel. Zoals vaak blijkt bij delen uit vrije wil, lost alleen eerlijk(er) delen het bestaande onrecht op en betekent daardoor een eerste stap op de weg naar verbinding,

16.  Als onderbedeelde groepen bestaan uit flora, fauna, andere organismen en/of onze drager planeet aarde, geldt de voorgaande argumentatie ook. Wel zullen de gevolgen in de vorm van tegenreacties en herverdeling een ander aanzien hebben en een ander verloop kennen. Het bekende voorbeeld van het wereldwijde klimaatprobleem spreekt wat dit betreft voor zich.