Het draait bij nonpolipar om delen, beter gezegd om 'delen met'. Des te meer er gedeeld wordt, des te minder plaats is er voor strijd. Delen en strijden staan lijnrecht tegenover elkaar. Bij delen zijn er twee winnaars, bij strijden hooguit een. Een harde voorwaarde voor het delen is, dat de delers het vooraf met elkaar eens zijn. En natuurlijk mag het delen niet botsen met wat al gedeeld wordt. Delen lijkt simpel, maar is het niet altijd. Zoals gezegd: het mag niet conflicteren. En dat maakt het lastig. Twee inbrekers die samen de buit delen, botsen met de democratisch gedeelde afspraak dat inbreken niet mag. Bij dit alles ziet nonpolipar, dat er in onze politieke cultuur veel onderlinge strijd zit. Nonpolipar werkt daarom aan meer bereidheid om te delen.
Nu wordt het persoonlijk. De niet politieke partij maakt daarom plaats voor de niet politieke persoon: de nonpoliper. En als nonpoliper denk ik: hoe meer ik mijzelf ben, hoe meer ik heb om te delen. Maar wanneer ben ik mijzelf? Het antwoord kan ik niet geven; ik kan het hooguit benaderen. Als ik in vrijheid kan kiezen en kan invullen hoe, wanneer en met wie ik deel, dan ben ik heel dicht bij mijzelf. Dat invloeden van buiten daaraan mee boetseren, is even logisch als onmisbaar.
Is alleen vrijheid van keuze nodig? Nee, want dan kan het al snel ontaarden in gedachteloos delen. Wie zo deelt, riskeert strijdigheid en strijd. Nonpolipar gaat daarom uit van doordacht delen. Dat is ook een grote stap naar duurzaam delen, een ander vertrekpunt van nonpolipar. Het delen hier en nu mag niet ten koste gaan van andere plekken en toekomstige tijden. Daarbij spelen veel onzekerheden, wat delen een dynamisch gebeuren maakt. Dat maakt de drietrapsraket compleet. Nonpolipar staat voor doordacht, duurzaam en dynamisch delen.